വാലന്റൈൻസ് ഡേ

              എന്റെ അയൽ‌വാസികളാണ് തോമസ് മാഷും ഭാര്യ സാറാമ്മയും.രണ്ട് പേരും ശരാശരി മലയാളിയുടെ ജീവിതത്തിന്റെ പകുതി ലാപ് ഏകദേശം ഓടിത്തീർത്തു കഴിഞ്ഞു. ഇതുവരെ ഓടിയതിന്റെ പകുതി ഒരുമിച്ചോടിയതിന്റെ പൊട്ടലും ചീറ്റലും എന്നും അയല്പക്കത്ത് നിന്നും കേൾക്കാമായിരുന്നു. ഇന്ന് വാലന്റൈൻസ് ഡേയിലും പതിവ് തെറ്റിയില്ല.

“സാറോ...” തോമസ് മാഷ് നീട്ടി വിളിച്ചു.

“എന്താ....കെടന്ന് കാറുന്നത് ? “ സാറാമ്മ കലിപ്പിലായി.

“ഇന്ന് ഏതാ ദിവസം എന്നറിയോടീ നെനക്ക് ?”

“ഇന്നിപ്പോ...?” സാറാമ്മ അല്പ നേരം ആലോചിച്ചിരുന്നു.

“ആ...ഓർമ്മ ഉണ്ടാവൂല...അല്ലെങ്കിലും കുരിശിന് അതിന്റെ ഡേറ്റ് ഓഫ് ബർത്ത് ആലോചിച്ച് വയ്ക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ..”

“എന്ത്....എന്താ പറഞ്ഞത് ? കുരിശിങ്കൽ തറവാട്ടിനെപ്പറ്റി ഒരക്ഷരം മിണ്ടിപ്പോകരുത്....” സാറാമ്മ ഫോമിലേക്കുയരാൻ തുടങ്ങി.

“അതേയ്....ഇരുപത്തഞ്ച് വർഷം മുമ്പ്, തുടർച്ചയായി അഞ്ച് വർഷം ഈ ദിവസം, വാലന്റൈൻസ് ഡേയിൽ  ഒരു ചെമ്പനിനീർ ഞാൻ നിനക്ക് തന്നിരുന്നു...“

“അന്ന് സാറോ എന്ന് കാറിയിരുന്നില്ലല്ലോ...”

“അന്ന് സാറോ നേരെ തിരിച്ചിട്ട് വിളിച്ചതോണ്ടാ ഇന്ന് ഈ കുരിശ് തലയിലായത്...”

“എനിക്കും അത് തന്നെയാ പറയാനുള്ളത്....അന്ന് റോസാ ന്നും വിളിച്ച് പുറകിൽ കൂടി കെട്ടലും പൂട്ടലും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ്....ഇപ്പോ എന്നും ആരോടാ പാതിരാ വരെ ചാറ്റിംഗ്....?”

“അത്...പിന്നെ എന്റെ പത്താം ക്ലാസ് സംഗമം ഈയടുത്ത് കഴിഞ്ഞത് നിനക്കറിയില്ലേ? ആ ഗ്രൂപ്പ് വളരെ ആക്റ്റീവാ...”

“എന്റെ പത്താം ക്ലാസ് സംഗമവും തോമാച്ചന്റെ സംഗമത്തിന് മുമ്പ് കഴിഞ്ഞതാ...എന്നിട്ട് ഞാൻ ഈ ഗ്രൂപ്പിൽ തോണ്ടി ഇരിക്കുന്നില്ലല്ലോ...”

“നിനക്ക് തോണ്ടിയിരിക്കാന്‍ ഒരാളെ കിട്ടാത്തതിന് ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യാനാടീ..”

“ഓ...അത് ശരി...അപ്പോ ഈ വയസ്സ്കാലത്തും ഇതാ പണി അല്ലേ  ? ഇപ്പഴും കൌമാരത്തിലാ ന്നാ വിചാരം....”

‘കൌമാരത്തിലല്ല...കഴുമരത്തിലാ...’ മാഷ് ആത്മഗതം ചെയ്തു.

“എല്ലാം ഞാനിന്ന് നിര്‍ത്തുന്നുണ്ട്...തൊണ്ടി സഹിതം പിടിക്കപ്പെട്ടു...”

“ങേ!! എന്റെ മൊബൈല്‍ നീ ഓപണാക്കിയോ?” തോമസ് മാഷ് ഞെട്ടി.

“അല്ലല്ല....നിങ്ങളുടെ കീശയില്‍ നിന്ന് ഇന്ന് എനിക്കൊരു കത്ത് കിട്ടി...ഒരു പെണ്ണിനാണല്ലോ ആ കത്ത് തോമാച്ചാ...”

“അയ്യോ അത്....”

“ഞാന്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോ തന്നെ വേണോ ഈ ചാറ്റിംഗും കത്തിംഗും ഒക്കെ...”

“അത്....എനിക്കയക്കാന്‍ ഉള്ളതല്ലെടീ....ആ മാഷില്ലേ....അപ്പുറത്ത് താമസിക്ക്‍ണ....”

“ഓ...അത് ശെരി...രണ്ട് കെളവന്മാര്‍ക്കും പണി ഇതാണല്ലേ?”

“നീ ഇതൊന്ന് മുഴുവന്‍ കേക്കടീ ആദ്യം...”

“ങാ... പറഞ്ഞോ...കേള്‍ക്കാം...വിശ്വസിക്കൂല...”

“ആ മാഷ് ബ്ലോഗ് എഴുതുന്നത് നിനക്കറീലെ...? അവരെ ഗ്രൂപ്പില്‍ ഈ മാസത്തെ ആക്ടിവിറ്റി കത്തെഴുത്താ...മാഷ് കത്തയക്കേണ്ടത് ഈ ലേഡിക്കാ....മാഷക്ക് തിരക്കായതിനാല്‍ അതിന്റെ കഥ-തിരക്കഥ-സംവിധാനം-സംഭാഷണം-നിര്‍മ്മാണം ഒക്കെ ഞാനാ....നമുക്ക് നീണ്ട അഞ്ച് വര്‍ഷത്തെ പ്രവര്‍ത്തന പരിചയവും ഉണ്ടല്ലോ...”

“ഓ...നല്ല കാര്യത്തിലാ പരോപകാരം...മേലാല്‍ ഇനി ഇങ്ങനൊരു കത്ത് കിട്ടിയാലുണ്ടല്ലോ...തുണ്ടം തുണ്ടമാക്കും ഞാന്‍...”

‘എന്നെയല്ല... എന്റെ കത്തിനെ...‘ ആത്മഗതം ചെയ്തു കൊണ്ട് തോമസ് മാഷ് അടുത്ത പണിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.