അമ്മാവന്റെ മരുമകൻ

              സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് വിനോദയാത്ര പോകുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ വലിയൊരു സംഭവമായിരുന്നു. കോഴിക്കോട്ടേക്കും മലമ്പുഴയിലേക്കും ഒക്കെ ആയിരുന്നു മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ മിക്ക പ്രൈമറി സ്കൂളുകളിൽ നിന്നുമുള്ള വിനോദയാത്ര. ഹൈസ്കൂൾ ആണെങ്കിൽ മൈസൂർ അല്ലെങ്കിൽ ഊട്ടി അതുമല്ലെങ്കിൽ ഇടുക്കി ഒക്കെയായിരുന്നു വിവിധ കേന്ദ്രങ്ങൾ.ഞാൻ പത്താം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ സുബുലുസ്സലാം ഹൈസ്കൂളിൽ നിന്ന് വിനോദയാത്ര തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടത് മദ്രാസിലേക്കാണ്.200 രൂപയോ മറ്റോ ആയിരുന്നു ഫീ ആയി നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടത്.

               ഗ്രാമത്തിലെ പ്രധാന ഹൈസ്‌കൂളിലെ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്നു ബാബു മാസ്റ്റർ. സ്‌കൂളിലെ സർവ്വ കാര്യങ്ങളിലും ഹെഡ്മാസ്റ്ററെക്കാളും ഇടപെട്ടിരുന്നത് ബാബു മാസ്റ്ററായിരുന്നു.ബാബു മാസ്റ്ററുടെ തല, വരാന്തയിൽ എവിടെയെങ്കിലും കണ്ടാൽ കുട്ടികൾ ഓടി ക്‌ളാസിൽ കയറുമായിരുന്നു. സ്‌കൂളിൽ നിന്നുള്ള വിവിധ  വിനോദയാത്രകളുടെ ചുമതലയും ബാബു മാസ്റ്റർക്കായിരുന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കെ സ്‌കൂളിൽ നിന്നും ആദ്യമായി ചെന്നൈയിലേക്ക് ഒരു വിനോദയാത്ര പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. എണ്ണൂറ് രൂപ ആയിരുന്നു വിനോദയാത്രാ ഫീസ് ആയി നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടത്.

 ടൂറിനെപ്പറ്റി ഗംഭീര വിശദീകരണം നടത്തി കുട്ടികളെ മുഴുവൻ പ്രചോദിപ്പിച്ച ശേഷം പോകാൻ താല്പര്യമുള്ളവരോട് എണീറ്റ് നിൽക്കാൻ ബാബു മാസ്റ്റർ ആവശ്യപ്പെട്ടു. വിനോദയാത്ര പോകാൻ എല്ലാവർക്കും താല്പര്യം ഉള്ളതിനാൽ ക്ലാസ് ഒന്നടങ്കം എണീറ്റ് നിന്നു. 

 “ടൂർ ഫീ അടക്കാൻ കഴിയുന്നവർ മാത്രം നിന്നാൽ മതി....”

അടുത്ത നിർദ്ദേശം വന്നതോടെ എണീറ്റ് നിന്നിരുന്ന പലരും ഇരുന്നു. ബാക്കിയുള്ളവരുടെ പേരുകൾ ഓരോന്നായി എഴുതി എടുത്ത് ബാബു മാസ്റ്റർ അവസാന ബെഞ്ചിലെത്തി.

 “നിന്റെ പേരെന്താ?” അത്ര പരിചയമില്ലാത്ത മുഖം ആയതിനാൽ ബാബു മാസ്റ്റർ ചോദിച്ചു.

 “അബ്ദുൽ കാദർ “ ദൃഢ സ്വരത്തിലുള്ള ഉത്തരം കേട്ട് മാസ്റ്റർ ഒന്ന് പകച്ചുപോയി.

 “ആരെ മകനാ ?”

"ബാപ്പാന്റെ മകൻ...”
ഉത്തരം കേട്ട് കാദർ എന്ന പേര് വേഗം ലിസ്റ്റിൽ എഴുതിച്ചേർത്ത് ബാബു മാസ്റ്റർ അടുത്ത നടപടികളിലേക്ക് കടന്നു. കാദർ അവന്റെ ചിന്തകളിലേക്കും മടങ്ങി.

കുടുംബത്തിന്റെ മോശപ്പെട്ട സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി കാരണം ഉച്ചയ്ക്ക് ഊൺ കഴിക്കാൻ പോലും പലപ്പോഴും  കാദറിന് സാധിക്കാറില്ല. വിനോദയാത്ര പോകണമെന്ന് ഉൽക്കടമായ ആഗ്രഹവും ഉണ്ട്.അതിനാൽ ടൂർ ഫീസായ എണ്ണൂറ് രൂപ എങ്ങനെ സംഘടിപ്പിക്കും എന്ന് കാദർ ഓരോ ദിവസവും തലപുകഞ്ഞാലോചിച്ചു. വിനോദയാത്ര പോകേണ്ട ദിനം അടുത്തടുത്ത് വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ, യാത്ര പോകാൻ വെറും രണ്ട് ദിവസം മാത്രം ബാക്കിയുള്ള അന്ന് വൈകുന്നേരം കാദർ തന്റെ സ്വന്തം അമ്മാവന്റെ വീട്ടിലെത്തി.

“കുഞ്ഞാക്കാ...അസ്സലാമലൈക്കും...” സലാം പറഞ്ഞ് കാദർ ആരംഭിച്ചു.

“വ അലൈകുമുസ്സലാം...ആരിത് ? ചെറ്യമാനോ...? എന്താടാ ഉമ്മാക്കൊക്കെ സുഖല്ലേ ?” അമ്മാവൻ മരുമകനെ സ്വീകരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ആ...സുഖം തന്നെ...പിന്നെ ഇമ്മ ഒരു പശൂനെ മാങ്ങീണ്....”

“ആ....അത് നന്നായി....പാൽ വിറ്റാ അന്നെപ്പോലത്തെ പോത്തുകൾക്ക് ഒരു നേരത്തെക്കെങ്കിലും പുല്ല്‌ തരാലോ...”

“ആ...പക്ഷെ....പൈസ തെയഞ്ഞിട്ടില്ല....ഒരു എണ്ണൂറ് ഉറുപ്പിം കൂടി മാണം.... കുഞ്ഞാക്കാനോട് മാങ്ങി കൊണ്ടരാൻ ഇമ്മ പറഞ്ഞയച്ചതാ ഇന്നെ...”
എണ്ണൂറ് രൂപ സംഘടിപ്പിക്കാനുള്ള വഴി അതിസമർത്ഥമായി കാദർ അവതരിപ്പിച്ചു.

“അല്ലേലും ഞാൻ മനസ്സിൽ കരുത്യേതാ ...ഓൾക്ക് എന്തേലും ഒരു മാർഗ്ഗം ഇണ്ടാക്കി കൊട്ക്കണം ന്ന്...ഇന്നാ ആ എണ്ണൂറ് ഉറുപ്പ്യ...”

പോക്കറ്റിൽ നിന്നും എട്ട് നൂറ് രൂപ നോട്ടുകളെടുത്ത് കുഞ്ഞാക്ക കാദറിന്റെ നേരെ നീട്ടി.പേടി കാരണം അമ്മാവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ കാശ് വാങ്ങി കാദർ കീശയിലിട്ടു.

“ന്നാ ഞാൻ പോട്ടെ കുഞ്ഞാക്കാ....” കാദർ അവിടെ നിന്നും വേഗം തടിയൂരാൻ ഒരുങ്ങി.

“നില്ക്കെടാ അവിടെ!”
അമ്മാവന്റെ ശബ്ദത്തിലും പെരുമാറ്റത്തിലും പെട്ടെന്ന് ഒരു മാറ്റം വന്നത് കണ്ട കാദർ ഒന്ന് നടുങ്ങി. കള്ളം പറഞ്ഞ് പണം പറ്റിച്ചതിന് അമ്മാവനിൽ നിന്ന്  കിട്ടാൻ പോകുന്ന തല്ലിന്റെ പൂരം ഉള്ളിൽ നിന്ന് പെറുമ്പറ കൊട്ടാൻ തുടങ്ങി. കാലിലൂടെ എന്തോ നനഞ്ഞ് ഇറങ്ങുന്നതായി കാദറിന് അനുഭവപ്പെട്ടു.

“ഇന്നാ...അനക്കും ഒരു നൂറ് രൂപ...“
അമ്മാവൻ നീട്ടിയ നോട്ട് കണ്ട് കാദറിന്റെ കണ്ണ് പൂർണ്ണചന്ദ്രന്റെ വലിപ്പത്തിൽ വിടർന്നു. ആ നൂറ് രൂപയും വാങ്ങി അമ്മാവന്റെ മുഖത്തേക്ക് കാദർ ദയനീയമായി നോക്കി.

“ങാ...ചായ മാണ്ടെങ്കിൽ ഇനി ബക്കം പൊയ്‌ക്കോ...”
അമ്മാവന്റെ ഓർഡർ കിട്ടിയതും കാദർ വേഗം സ്ഥലം കാലിയാക്കി.

പിറ്റേ ദിവസം നേരത്തെ തന്നെ കാദർ സ്കൂളിലെത്തി. വിശ്വം ജയിച്ച ഭാവത്തിൽ തല ഉയർത്തി തന്നെ അവൻ സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു. ഹൈസ്കൂളിലെ അഞ്ച് വർഷത്തെ പഠനത്തിനിടക്ക് അധ്യാപകർ വിളിപ്പിച്ചിട്ടല്ലാതെ സ്റ്റാഫ് റൂമിന്റെ പടി കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത കാദറിന്റെ മുഖത്ത് സന്തോഷം അലയടിച്ചു.

“സേർ...ഇതാ ടൂറിനുള്ള ഇന്റെ പൈസ...”
ബാബു മാസ്റ്റർക്ക് നേരെ എണ്ണൂറ് രൂപ നീട്ടിക്കൊണ്ട് കാദർ പറഞ്ഞു.

 ടൂറിന്റെ മുഴുവൻ കാശും ആരും അതുവരെ അടച്ചിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ കാദറിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ബാബു മാസ്റ്റർ തല ഉയർത്തി നോക്കി.

‘ങേ...! ബാപ്പാന്റെ മകൻ വീണ്ടും...!!’
ആത്മഗതം ചെയ്തുകൊണ്ട് ബാബു മാസ്റ്റർ പൈസ വേഗം വാങ്ങി വെച്ചു.

പിറ്റേ ദിവസം സന്തോഷത്തോടെ ടീം ചെന്നൈയിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു. ചെന്നൈയിലെയും മഹാബലിപുരത്തെയും കാഴ്ചകളും വിശേഷങ്ങളും കണ്ടും കേട്ടും അനുഭവിച്ചും അവരറിഞ്ഞു. ആഹ്‌ളാദത്തിന്റെയും സന്തോഷത്തിന്റെയും അഞ്ച് ദിനരാത്രങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ് സംഘം വീണ്ടും നാട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി. യാത്രാ ക്ഷീണം കാരണം പിറ്റേന്ന് കാദർ സ്‌കൂളിൽ പോയില്ല.

പെങ്ങളെ ഒന്ന് സന്ദർശിക്കാം എന്ന് കരുതി, കുഞ്ഞാക്ക കാദറിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചതും അതേ ദിവസം തന്നെയായിരുന്നു. വീട്ടിനടുത്തുള്ള പുഴക്കടവിൽ സ്വന്തം പെങ്ങൾ വസ്ത്രം അലക്കുന്നത് കണ്ട കുഞ്ഞാക്ക അങ്ങോട്ട് നീങ്ങി.

“നബീസോ.....“ കുഞ്ഞാക്ക വിളിച്ചു.

“ആ... കുഞ്ഞാനോ...?”

“ആ... ഞാൻ തന്നെ... ഇജ്ജ് ഒര് പശൂനെ മാങ്ങീണ് ന്ന് കേട്ട്… എങ്ങനെണ്ട് അന്റെ പശൂന്റെ സ്ഥിതി...? പാലൊക്കെ നല്ലോണം കിട്ട്‌ണ്ടോ?” കുഞ്ഞാക്ക ചോദിച്ചു.

“പശോ....ഏത് പശു....??” ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ നബീസു    കുഞ്ഞാക്കയെ നോക്കി.

“അല്ല....ചെറ്യമാൻ അഞ്ചാറ് ദീസം മുമ്പ് എന്റട്‌ത്ത് വന്ന് പറഞ്ഞ്.... ഇജ്ജൊരു പശൂനെ മാങ്ങി.... പൈസ മുയ്മൻ കൊട്ക്കാൻ അയിക്കൊരു എണ്ണൂറ് ഉറുപ്പ്യം കൂടി മാണം ന്ന്....”

“ആ...അത് പശൂനല്ല...ആ പോത്തിന് തന്നെയ്‌നി....യൌട്‌ക്കോ പോകാൻ... അത് ഓൻ പോയി ബെന്ന്‌ണ്....”

 നബീസുവിന്റെ മറുപടി കേട്ട് കുഞ്ഞാക്ക ഒരു നിമിഷം തരിച്ച് നിന്നു. എന്തോ ആലോചിച്ച ശേഷം പുഴക്കടവിൽ നിന്നും നേരെ നബീസുവിന്റെ വീട്ടിലെത്തി. കാദർ അവിടെ കൂർക്കം വലിച്ച് കിടന്നുറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഉറങ്ങിക്കിടന്ന കാദറിനെ അമ്മാവൻ ഒറ്റക്കൈ കൊണ്ട് തൂക്കിയെടുത്തു. തൃശൂർ പൂരത്തിന് കതിന പൊട്ടും പോലെ എന്തൊക്കെയോ ശബ്ദങ്ങൾ പിന്നീട് വീട്ടിനകത്ത് നിന്ന് കേട്ടതായി അയൽ‌വാസികൾ പറഞ്ഞു. അതിന്റെ ഓർമ്മ നില നിർത്തിക്കൊണ്ട് കാദറിന്റെ കഴുത്തിന് പിന്നിൽ ഇന്നും ചെന്നൈയിലേക്കുള്ള ഒരു ഒറ്റ റെയിൽ പാളം നീണ്ടു നിവർന്ന് കിടക്കുന്നുണ്ട്.