വെളുത്ത പതയിലെ കറുത്ത പൊട്ടുകൾ

24 വർഷം കാറ്റിൽ നിന്നും മഴയിൽ നിന്നും വെയിലിൽ നിന്നും എല്ലാം എന്നാലാവും വിധം ഞാൻ അതിനെ സംരക്ഷിച്ചു.എങ്കിലും കാറ്റും മഴയും വെയിലും കൊണ്ടിട്ടില്ല എന്ന് ഞാൻ പറയില്ല. പലരും പലതും പറഞ്ഞ് കളിയാക്കി. മെലിഞ്ഞൊട്ടിയ പ്രകൃതി ആയിരുന്നു ആദ്യകാലത്ത് എല്ലാവരും ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച പോരായ്മ. വളർന്ന് വരുമ്പോൾ ശരിയാകും എന്ന് കരുതി ഞാൻ അത് മൈൻ്റ് ചെയ്തില്ല.

വളർന്ന് വരുംതോറും നിറവും മാറാൻ തുടങ്ങിയതോടെ കളിയാക്കലുകളുടെ കാഠിന്യമേറി. നേരെ മുഖത്ത് നോക്കി കളിയാക്കാൻ പലരും ധൈര്യം കാട്ടി. എൻ്റെ കഴിവിൻ്റെ പരമാവധി സംരക്ഷിച്ചിട്ടും എൻ്റെ പരിധിക്ക് പുറത്തായതിനെ എങ്ങനെ തടുക്കാനാ.. അതിനാൽ അതും ഞാൻ സഹിച്ചു.

അങ്ങനെ കോവിഡ് വിലസുന്ന കൊറോണ കാലം വന്നു. ലോകം മുഴുവൻ അവരവരുടെ വൃത്തത്തിലേക്കും ബിന്ദുവിലേക്കും മാത്രം കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ആർക്കും മറ്റൊരാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി കളിയാക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. കാരണം എല്ലാവരും മാസ്ക് ഇട്ടായിരുന്നു പരസ്പരം കണ്ടുമുട്ടിയിരുന്നത്. കളിയാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നവരിൽ പലരും സ്വന്തം മുഖം ശരിക്ക് കണ്ടതും ഇപ്പഴാണ്. അതോട അവർ എല്ലാം നിർത്തി.

കളിയാക്കലുകൾ എല്ലാം പൂർണ്ണമായി അവസാനിച്ചു എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്താൻ ഞാൻ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ ചെന്ന് ചോദിച്ചു - ഇനി ആർക്കെങ്കിലും പരിഹസിക്കാനുണ്ടോ? ഇല്ലെങ്കിൽ ഇതാ എൻ്റെ കഥ ഇവിടെ അവസാനിപ്പിക്കുകയാണ്. എൻ്റെ കയ്യിലെ ഏറ്റവും മൂർച്ചയുള്ള ആയുധം കൊണ്ട് തന്നെ കഴിഞ്ഞ 24 വർഷത്തെ പരിപാലനത്തിന് ഞാൻ അന്ത്യം കുറിച്ചു.

വെളുത്ത പതയിലെ കറുത്ത പൊട്ടുകളായി എൻ്റെ മീശ വാഷ്ബേസിനിലേക്ക് പതിച്ചു.