പതിനഞ്ചാമത്തെ രക്തദാനം

ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ നാം എത്തിച്ചേരുന്നത് വളരെ അവിചാരിതമായിട്ടായിരിക്കും.എൻറെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ ദൈവം നമ്മെ അവിടെ എത്തിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.അങ്ങനെ ഒരു അനുഭവമായിരുന്നു കഴിഞ്ഞ ദിവസം എനിക്കുണ്ടായത്.

ഒരു കല്യാണസദ്യയും കഴിഞ്ഞ് അനിയന്റെ കൂടെ മടങ്ങുന്ന വഴിയായിരുന്നു.നാട്ടിലെ സന്നദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ മുൻ നിരയിൽ നിൽക്കുന്ന അവൻ ബൈക്ക് പെട്ടെന്ന് അവൻറെ പഴയ സ്‌കൂളിലേക്ക് തിരിച്ചു.സ്‌കൂളിൽ എൻ.എസ്.എസ് യൂണിറ്റിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ രക്തദാന ക്യാമ്പ് നടക്കുന്നുണ്ട്.അതൊന്ന് സന്ദർശിച്ച് പോരാം എന്നായിരുന്നു അവന്റെ ലക്‌ഷ്യം. 

നാല്പതിലേറെ തവണ അവൻ രക്തം ദാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് എന്നാണ് ഞാൻ കരുതുന്നത്.അതിനാൽ അവന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം സംഘാടകർക്ക് ഒരു പോസിറ്റീവ് എനർജി നൽകും എന്നത് തീർച്ചയാണ്.എൻ.എസ്.എസ് പ്രോഗ്രാം ഓഫീസറായിരിക്കെ, കോളേജ് കുട്ടികൾക്കായി ഇത്തരം നിരവധി ക്യാമ്പുകൾ സംഘടിപ്പിച്ച എനിക്കും പഴയകാലങ്ങളിലേക്കുള്ള ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് ആകും എന്ന നിലയിൽ ഞാനും അവന്റെ ഉദ്ദേശ്യത്തോട് യോജിച്ചു.

അനിയൻ അവസാനമായി രക്തം ദാനം ചെയ്തിട്ട് മൂന്ന് മാസം തികഞ്ഞിരുന്നില്ല.ഞാനാകട്ടെ ഒരു വർഷം  മുമ്പാണ് അവസാനമായി രക്തം ദാനം ചെയ്തത് എന്നാണ് എന്റെ ഓർമ്മ.ഇത്തരം ക്യാമ്പുകൾ അപൂർവ്വമായി ലഭിക്കുന്നതാകയാൽ ഞാൻ രക്തം ദാനം ചെയ്ത ശേഷം വരാം എന്ന് പറഞ്ഞ് അനിയനെ ഞാൻ പറഞ്ഞയച്ചു.

അങ്ങനെ എന്റെ പതിനഞ്ചാമത്തെ രക്തദാനം സ്വന്തം നാട്ടിൽ വച്ച് നടന്നു.തൊട്ടുമുമ്പത്തെ ദാനം അനിയന്റെ ക്ലബ്ബ്, തൊട്ടടുത്ത പഞ്ചായത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന എന്റെ പഴയ സ്‌കൂളിൽ വച്ച് നടത്തിയതായിരുന്നു.ഒരു ദാനത്തിലൂടെ നാല് പേർക്കാണ് രക്തത്തിന്റെ ആവശ്യം നിറവേറുക എന്നതിനാൽ ഞാൻ അഭിമാനിക്കുന്നു.ഇനിയും ഇത്തരം അവസരങ്ങൾക്കായി കാത്ത് നിൽക്കുന്നു.