രണ്ട് കുട്ടികള്‍

ബസ് സമരം കേരള ജനതയുടെ മനസ്സിന്റെ അഗാധതയിലേക്ക് പത്തിച്ചു കഴിഞ്ഞു.പക്ഷേ എനിക്ക് അത് മൂന്ന് പോസ്റ്റിന്  വഴിയൊരുക്കി വച്ചിരുന്നതിനാല്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ അത് നീറിപ്പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.ആ പുക ഞാന്‍ ഇവിടെ തുറന്ന് വിടുന്നു.


സമര ദിവസങ്ങളിലെ എന്റെ വീരകൃത്യങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ്, ചെറിയ മോളെ സ്കൂളില്‍ വിടാന്‍ റോഡില്‍ ബസ് കാത്തുനില്‍ക്കുക എന്നത് എന്റെ ഡ്യൂട്ടിയായി ഭാര്യ പ്രഖ്യാപ്പിക്കുകയും മോള്‍ അതിന്റെ മൂട് താങുകയും ചെയ്തതോടെ ഞാന്‍ അത് സ്വയം ഏറ്റെടുത്തു!

അങ്ങിനെ ബസ് കാത്തുനില്‍ക്കുന്ന ഒരു ദിവസം.സ്കൂള്‍ കുട്ടികള്‍ സൈക്കിളിലും ബൈക്കിലും ഓട്ടോയിലും കാല്‍നടയായും ഒക്കെയായി പരന്നൊഴുകുകയാണ്.റോഡ് പതിവിലും ജന-വാഹന നിബിഡം.പെട്ടെന്ന് എന്റെ സൈഡില്‍ കൂടി ഒരു പയ്യന്‍ സൈക്കിളില്‍ സാവധാനം കടന്നു പോയി.
അല്പം മുമ്പോട്ട് നിര്‍ത്തി റോഡിന്റെ മറു ഭാഗത്തുള്ള ഒരു പയ്യനെ അവന്‍ വിളിച്ചു.സ്വന്തം സൈക്കിളില്‍ കയറ്റി കൊണ്ടു പോകാനാണ് അവന്‍ ആ പയ്യനെ വിളിച്ചത്!!മുതിര്‍ന്ന നമുക്ക് എത്ര പേര്‍ക്ക് ഈ മാതൃക പിന്തുടരാന്‍ കഴിയും?


സമര ദിനത്തില്‍ സ്വന്തം കാറിലും ബൈക്കിലും ജോലിക്ക് പോയ നമ്മളില്‍ എത്ര പേര്‍ ഒരാള്‍ കൈ കാട്ടാതെ അല്ലെങ്കില്‍ ലിഫ്റ്റ് ചോദിക്കാതെ സ്വമേധയാ നിര്‍ത്തി മറ്റൊരാളെ കയറ്റി കൊണ്ടുപോയിട്ടുണ്ട്? ഈ പയ്യന്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ അപ്പോഴേ ഈ ചോദ്യം എറിഞ്ഞു തന്നു.നാം അടുത്ത സമരത്തിനെങ്കിലും ചിന്തിക്കേണ്ട ഒരു സംഗതിയാണിത് എന്നതില്‍ സംശയമില്ല.


കഴിഞ്ഞില്ല.വിളിക്കപ്പെട്ടെ പയ്യന്‍ സൈക്കിളില്‍ കയറാനായി റോഡ് ക്രോസ് ചെയ്യാന്‍ ഭാവിക്കുമ്പോഴാണ് അവന്റെ ഒരു ചങ്ങാതി അല്പം പിന്നില്‍ നിന്ന് അവനെ വിളിച്ച് ഓടി വന്നത്.ആ പയ്യന്‍ എതിഭാഗത്ത് നിന്നും വിളിക്കുന്ന സൈക്കിളിലെ പയ്യനെ കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു.നടന്നു പോകുന്ന തന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ കൂടെ നടക്കാന്‍ ആയിരുന്നു അവന്റെ വരവ് എന്ന് വ്യക്തം.തീര്‍ച്ചയായും സൈക്കിളില്‍ കയറാന്‍ വിളിക്കപ്പെട്ടെ പയ്യന്‍ അങ്ങോട്ട് ഓടും എന്നായിരുന്നു എന്റെ ധാരണ.പക്ഷേ...അവന്‍ തന്റെ സുഹൃത്തിന് വേണ്ടി ആ ലിഫ്‌റ്റ് ഒഴിവാക്കി നടക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു!!!


ഈ രംഗവും എന്നെ വല്ലാ‍തെ ആകര്‍ഷിച്ചു.രണ്ട് പേര്‍ നടന്നു പോകുമ്പോള്‍ ഒരാള്‍ക്ക് ലിഫ്റ്റ് കിട്ടിയാല്‍ എത്ര പേര്‍ ഇത്തരം ഒരു തീരുമാനത്തില്‍ എത്തും?കാലം പുരോഗമിക്കുമ്പോള്‍ മുതിര്‍ന്നവര്‍ക്ക് വഴികാട്ടാന്‍ ചില കുട്ടികള്‍ എങ്കിലും വളര്‍ന്നു വരുന്നു എന്നത് ആശ്വാസം പകരുന്നു.