യഥാര്‍ത്ഥ കാടന്‍ ചിന്തകള്‍

ബാലനായിരുന്ന കാലത്ത്‌ ആരോ ഒരു ഐസ്‌ വാങ്ങിത്തന്നു.ഐസില്‍ നിന്നും ഇറ്റിറ്റ്‌ വീഴുന്ന വര്‍ണ്ണത്തുള്ളികളില്‍ നോക്കി ആനന്ദിച്ചു. അവസാനതുള്ളിയും ഇറ്റിവീണ്‌ ഐസ്‌ അപ്രത്യക്ഷമായപ്പോള്‍ സങ്കടം തോന്നി. കോളേജില്‍ പോകുന്ന കാലത്ത്‌ , രാത്രി മെഴുകുതിരി വെളിച്ചത്തില്‍ വായിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഇയ്യലുകള്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നത്‌ നിര്‍വ്വികാരനായി നോക്കി ഇരുന്നു.ഉരുകിയൊലിച്ചിറങ്ങുന്ന മെഴുക്‌ തീര്‍ക്കുന്ന രൂപങ്ങളില്‍ കണ്ണും നട്ടിരുന്നു.മേശയില്‍ പറ്റിയിരിക്കുന്ന മെഴുകിണ്റ്റെ അവസാന കണികയും ഉരുകിത്തീര്‍ന്ന്‌ തിരിയണഞ്ഞപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ഒരു നൊമ്പരം ഉടലെടുത്തു. ഡിഗ്രിക്ക്‌ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത്‌ , മുടി ചീകിയപ്പോള്‍ ഞെട്ടിക്കുന്ന ആ സത്യം പുറത്തായി.തലയില്‍ നിന്നും വിട പറയുന്ന ഓരോ മുടിയും , എന്തിനീ ഫലഭൂയിഷ്ടമായ മണ്ണുള്ളിടം വിട്ട്‌, പൊടി നിറഞ്ഞ തറയില്‍ വീണ്‌ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുന്നത്‌ എന്നാലോചിച്ച്‌ നോക്കി.ഇനി ഒരിക്കലും അവ എണ്റ്റെ തലയിലേക്ക്‌ തിരിച്ചുവരില്ല എന്ന സത്യം എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു. പുതുവര്‍ഷം പിറന്നപ്പോള്‍ പഴയ കലണ്ടര്‍ ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി എവിടെയോ എറിഞ്ഞു.ശേഷം എല്ലാവര്‍ക്കും സന്തോഷപ്രദമായ പുതുവത്സരങ്ങളും നേര്‍ന്നു.കുടിച്ചും കൂത്താടിയും പലരും പുതുവര്‍ഷം ആഘോഷിച്ചു. എന്തിന്‌ ? മരണത്തിലേക്ക്‌ ഒരു ചുവട്‌ കൂടി അടുത്തതിനോ ? ആയുസ്സില്‍ നിന്നും ഒരധ്യായം കൂടി കൊഴിഞ്ഞ്‌ പോയതിനോ ? അതല്ല , ഇനി ഒരിക്കലും തിരിച്ചുകിട്ടാത്ത അവസരങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടതിനോ ? അപ്രത്യക്ഷമായ ഐസിനെയോര്‍ത്ത്‌ സങ്കടപ്പെട്ട , ഉരുകിത്തീര്‍ന്ന മെഴുകുതിരി നൊമ്പരപ്പെടുത്തിയ , കൊഴിഞ്ഞുപോയ മുടികള്‍ വേദനപ്പെടുത്തിയ എണ്റ്റെ മനസ്സ്‌.......അതിലെ ചിന്തകള്‍ കാടുകയറുന്നു......... നിങ്ങളുടെ ചിന്തകളോ ?