സത്യസന്ധനായ ഒരു യാചകന്‍.

കഴിഞ്ഞ ഒരു ദിവസം പതിവ് പോലെ ഞാന്‍ കോഴിക്കോട് നിന്നും തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോരാനായി ബസ്സില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.അന്നും എനിക്ക് കിട്ടിയത് ബസ്സിന്റെ ഏറ്റവും പിന്‍ഭാഗത്തെ, വാതിലിനടുത്തുള്ള സീറ്റ് ആയിരുന്നു.ബസ്സ് പോകാനായതിനാല്‍ ഞാന്‍ പുറത്തേക്ക് നോക്കി അങ്ങനെ ഇരുന്നു.

ഉടന്‍ ബസ്സിന്റെ ഇടത് വശത്ത് കൂടെ ഒരാള്‍ ഭിക്ഷ യാചിച്ചു കൊണ്ട് വരുന്നത് എന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടു.കഴുത്തില്‍ വലിയൊരു മുഴ തൂങ്ങിയാടുന്നു.അതിന്റെ ഭാരം കാരണമാണോ എന്നറിയില്ല അയാളുടെ മുഖത്തെ തൊലി വലിഞ്ഞ് പൊട്ടി പോകുമോ എന്ന രൂപത്തിലായി എനിക്ക് തോന്നി.അയാളുടെ കയ്യിലെ സ്റ്റീല്‍ പാത്രം, അയാള്‍ സീറ്റിന്റെ അറ്റത്തിരിക്കുന്ന ആള്‍ക്കാര്‍ക്ക് നേരെ നീട്ടുന്നുണ്ട്.യാത്രക്കാര്‍ അയാളുടെ ദയനീയ സ്ഥിതി മനസ്സിലാക്കി ചില്ലറത്തുട്ടുകള്‍ പാത്രത്തിലേക്ക് ഇട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു.

അയാള്‍ ഉയര്‍ത്തുന്ന കൈ ഞാനും ശ്രദ്ധിച്ചു.ആ കയ്യിലും ഒരു മുഴ രൂപം പ്രാപിച്ചു വരുന്നു , അല്ലെങ്കില്‍ കഴുത്തിലെ മുഴയുടെ അത്രയും വലിപ്പമായിട്ടില്ല.ഉടന്‍ മറ്റേ കയ്യും ഒന്ന് നോക്കാന്‍ എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു.എനിക്ക് തോന്നിയതുപോലെ ആ കയ്യിലും ഒരു മുഴ രൂപം പ്രാപിച്ചു വരുന്നു.പക്ഷേ അയാളുടെ കഴുത്തിലെ മുഴ കണ്ടപ്പോള്‍ തന്നെ ഞാനും ചെറിയ ഒരു സഹായം ആ പാത്രത്തില്‍ ഇടാനായി എടുത്ത് വച്ചിരുന്നു.അയാള്‍ എന്റെ നേരെ ആ പാത്രം ഉയര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആ സംഖ്യ അതില്‍ നിക്ഷേപിച്ചു.

അപ്പോഴാണ് ബസ്സിന്റെ ഡോറിന്റെ അടുത്ത് നിലത്തായി രണ്ട് ഒരു രൂപ തുട്ടുകള്‍ വീണ് കിടക്കുന്നത് ഈ പാവം ഭിക്ഷക്കാരന്‍ കണ്ടത്.അയാളത് എടുത്ത് പാത്രത്തില്‍ ഇടും എന്ന് ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം തെറ്റിദ്ധരിച്ചു.അയാള്‍ ആ നാണയങ്ങള്‍ കുനിഞെടുത്ത്, അവിടെ നിന്നുകൊണ്ട് ബസ്സിലേക്ക് ആളെ ക്ഷണിച്ചിരുന്ന ആളുടെ നേരെ നീട്ടി.

"ഇത് ആരുടേതാ ?” ബസ് ജീവനക്കാരന്‍ ചോദിച്ചു.

“അറിയില്ല, ഇവിടെ നിന്ന് കിട്ടിയതാ...” അയാള്‍ നിലത്തേക്ക് ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ച ശേഷം ബസ് ജീവനക്കാരന്‍ അത് അയാളോട് തന്നെ എടുക്കാനായി താളം കാട്ടി.അയാള്‍ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അത് സ്വീകരിച്ചു.

നമ്മുടെ പണക്കാരായ മന്ത്രിമാരും മറ്റും എത്ര രൂപ അര്‍ഹതയില്ലാതെ സ്വന്തം കീശയിലാക്കുന്നു ? തനിക്ക് അര്‍ഹമല്ലാത്ത നാണയത്തുട്ടുകള്‍ തന്റെ പാത്രത്തിലേക്ക് ഇടാത്ത ആ യാചകന്റെ സത്യസന്ധതക്ക് മുന്നില്‍ ഞാന്‍ നമിച്ചുപോകുന്നു.

വാല്‍: Honesty is the best Policy.