ലുധിയാനയിൽ -2

ഭാഗം 1 : നാഷണൽ യൂത്ത് ഫെസ്റ്റിവൽ 2014 @ ലുധിയാന 

“കഹാം സെ ആപ്?” സുമുഖനായ ഒരു സിങ്ങ് എന്നോട് വന്ന് ചോദിച്ചു.

“കേരള സെ….”  ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“കിത്‌നെ ലോഗ് ?”

“ബാര(ഹ്)“

“സിർഫ് ബാര ??” സിങ്ങിന് സംശയം.

“ഹാം…”

“ലേകിൻ ഹമേം ബതായാ ഹെ നബ്ബെ…(ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞത് 90 എന്നാണ്)…ആപ് കി സാഥിയാം കഹാം ഗയെ?”(താങ്കളുടെ കൂട്ടുകാർ എവിടെപ്പോയി?)

“വീ ആർ എൻ.എസ്.എസ് കണ്ടിജന്റ് ഫ്രം കേരള…വീ ഡോണ്ട് നൊ ദി അദേർസ്..” ഇനിയും ഹിന്ദിയിൽ പറഞ്ഞാൽ ശരിയാകില്ല എന്നതിനാൽ ഞാൻ റെയിൽ മാറ്റി.

“അംഗ്രേസി നഹീം മാലും….ഹിന്ദി മേം ബോലൊ…” സർദാർജി വേഷഭൂഷാദിയിൽ ഉന്നതനെന്ന് തോന്നിച്ചെങ്കിലും നിസ്സഹായത വെളിപ്പെടുത്തി.അതിനിടക്ക് മൂന്ന് മലയാളികൾ കൂടി വന്ന് കയറി.അവരോട് ചോദിച്ചപ്പോഴും, 90 ആൾക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും ഇപ്പോൾ അവരെവിടെപ്പോയി എന്നറിയില്ല എന്നും വിവരം കിട്ടി. ഞങ്ങൾ വന്ന അതേ ട്രെയി‌നിൽ ഒരു കമ്പാർട്ട്മെന്റ് നിറയെ വന്ന ആളുകൾ പെട്ടെന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായതിൽ ഞങ്ങൾ അത്ഭുതം കൂറി.

“ഭയ്യാ….ഏ ഗാഡി കബ് ചലേഗ?” ഡ്രൈവറോടായി ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ഭർനെ കെ ബാദ്…” (നിറഞ്ഞതിന് ശേഷം)

“ഭർനെ കെ ബാദ ???”

പിന്നാലെ വരുന്നവരെല്ലാം മറ്റു ബസ്സുകളിൽ കയറിയതിനാൽ ഞങ്ങളുടെ ബസ്സ് നിറഞ്ഞതേയില്ല.പക്ഷേ ഏറ്റവും മുന്നിലുള്ള ബസ് എന്ന നിലയിൽ ഞങ്ങൾ പോകാതെ മറ്റാർക്കും പോകാനും സാധ്യമായിരുന്നില്ല.അതിനിടക്ക് എന്റെ ഹിന്ദി സംസാരം കേട്ട് ഡ്രൈവർ എന്നോട് കാര്യങ്ങൾ ഒന്ന് കൂടി വ്യക്തമാക്കിയ ശേഷം ചോദിച്ചു – “ദൊ കൊ ക്യാ ബതാതെ ഹെ ആപ്?”

“ദൊ കൊ ????രണ്ട്…”

“രണ്ട്???” ഡ്രൈവർ ഉച്ചരിച്ചു.

“ഹാം….രണ്ട്…” ഞാൻ മുഴുവനാക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അയാൾ ബസ്സിലേക്ക് ഓടിക്കയറി.  ശേഷം പറഞ്ഞു.

“സിർഫ് രണ്ട് മിനറ്റ്…”

“ങേ!!ഇച്ചങ്ങാതിക്ക് മലയാളം തിരിയുമായിരുന്നോ??” ഞങ്ങളിലാരോ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.

“ആ കുന്തോം കുടച്ചക്രോം ഒക്കെ ഈ ശകടത്തിലേക്ക്….” ഏതോ മൂലയിൽ നിന്നുള്ള മലയാള സംസാരം കേട്ട് ഞാൻ അങ്ങോട്ടോടി.അതാ സർദാർജി നേരത്തെ പറഞ്ഞ തൊണ്ണൂറിൽ മൂന്നെണ്ണം കഴിച്ച് ബാക്കി !!അവരെ കൂട്ടത്തോടെ ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ ബസ്സിനടുത്തേക്ക് ആനയിച്ചു.പക്ഷേ മലയാളിയല്ലെ, ഇതിലേ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതിലെയല്ലേ കയറൂ….അത് തന്നെ സംഭവിച്ചു.കയറിയ 20 പേരെയും ഏതോ ഒരു വിവരദോഷി തിങ്ങിനിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന മറ്റൊരു ബസ്സിലേക്ക് വിളിച്ചു കയറ്റി.

“അരേ ഭയ്യാ ഹം ചലേഗ…..യെ ഭരേഗ നഹീം…” ക്ഷമ കെട്ട് ഞാൻ ഡ്രൈവറോട് പറഞ്ഞു.

“രണ്ട് മിനറ്റ്…” ഞാൻ കൊടുത്ത വടികൊണ്ട് എനിക്ക് തന്നെ ഡ്രൈവറുടെ കൊട്ട് കിട്ടി.

“ജീ….ഹമാര നബ്ബെ പൂര ഹുവ…..സഭീ ദൂസര ഔർ തീസര ബസ് മേം ഹെ…” നേരത്തെ നബ്ബെ കണക്ക് പറഞ്ഞ സർദാർജിയോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“തൊ ചലേഗ…”സർദാർജിയുടെ ഓർഡർ കിട്ടിയ ഉടൻ ബസ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു.

“പഹ്‌ലെ ഹം ഖാന ഖായേഗ….ഫിർ റൂ‍ം മേം ചോഡേഗ ആപ് കൊ…” ഡ്രൈവറുടെ പഞ്ചാരവാക്കുകൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.

യൂത്ത്‌ഫെസ്റ്റിവൽ വേദിയിലെ വലിയ ഭക്ഷണശാലക്ക് മുമ്പിൽ ബസ് വന്ന് നിന്നു.ബാഗുകൾ ബസ്സിൽ തന്നെ വച്ച് എല്ലാവരും പുറത്തിറങ്ങി.ടീം ലീഡർ എന്ന നിലക്ക് ഞാൻ റിസപ്ഷനിൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഭക്ഷണശാലയിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ റിസപ്ഷനിൽ നിന്നും ഒരാൾ എന്റെ അടുത്തെത്തി.

“ഇൻ‌കോ യഹാം സെ തീസ് കിലോമീറ്റർ ജാന ഹെ….ആപ് കൊ ഹം ഔർ എക് ബസ് മേം ചോഡേഗ….ആപ് ലോഗോം ക സാമാൻ ബാഹർ നികാൽനെ കൊ ബതാഒ…” പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് എല്ലാവരും ബാഗുകളും തൂക്കി ഭക്ഷണത്തിനായി കയറി. ആ ബസ്സും ഭക്ഷണതിന് ശേഷം ഡ്രൈവറും സമർത്ഥമായി രക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്തു   


 (തുടരും...)