“തല്ലണ്ടമ്മാവാ....ഞാന് നന്നാവില്ല” എന്ന ഒരു ചൊല്ല് ഭൂമിമലയാളത്തിലെ 20 വയസ്സ് പിന്നിട്ട എല്ലാവരും കേട്ടിരിക്കും എന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം. കേരളത്തിലെ കെ.എസ്.ആര്.ടി.സി ജീവനക്കാരില് 20 വയസ്സ് കഴിയാത്തവര് ആരും ഉണ്ടാകില്ല എന്നും ഞാന് കരുതുന്നു.
ഇന്നലെ എന്.എസ്.എസ് ആഭിമുഖ്യത്തിലുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യദിന പരിപാടികള് കഴിഞ്ഞ് വൈകിട്ട് 5 മണിക്ക് ഞാന് കോളേജില് നിന്നും അത്യാവശ്യമായി നാട്ടിലേക്ക് പോന്നു. മാനന്തവാടിയില് നിന്നും അഞ്ചരക്കുള്ള പോയിന്റ് റ്റു പോയിന്റ് രാജധാനി ബസില് കയറി കല്പറ്റയില് എത്തിയാല് മൈസൂരില് നിന്നും പെരിന്തല്മണ്ണയിലേക്കുള്ള ബസ് പിടിക്കാമെന്ന് ഞാന് മനസ്സിലാക്കി വച്ചിരുന്നു.ആ ബസ് വന്നില്ലെങ്കിലും കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും രാത്രി പെരുവഴിയില് കുടുങ്ങും എന്നും എനിക്ക് നല്ല ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു.
എന്റെ ഈ രണ്ട് അറിവും സഹിതം 5.25ന് ഞാന് മാനന്തവാടി സ്റ്റാന്റില് എത്തി.പാര്ക്ക് ചെയ്ത ബസുകള്ക്കിടയില് “രാജധാനി“യെ മാത്രം കണ്ടില്ല.മൂന്ന് മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടും ബസ്സിനെ കാണാതായപ്പോള് ഡ്യൂട്ടിയിലുള്ള സ്റ്റേഷന് മാസ്റ്ററോട് ഞാന് ചോദിച്ചു - “പോയിന്റ് റ്റു പോയിന്റ് പോയോ?”
“പോയിന്റ് റ്റു പോയിന്റ് അഞ്ചരക്ക് പോയി..ഇപ്പോള് കോഴിക്കോട്ടേക്കുള്ള ടി.ടി വരും...!!!” വാച്ചിലേക്ക് ഒന്ന് വെറുതെ നോക്കി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലക്ക് മുകളില് തൂങ്ങുന്ന ക്ലോക്കിലും എന്റെ വാച്ചിലും സ്റ്റാന്റിലെ ക്ലോക്കിലും അപ്പോഴും അഞ്ചര മണി ആയിരുന്നില്ല !!!
ടി.ടി വരാനുണ്ടല്ലോ എന്ന ധാരണയില് കല്പറ്റയിലേക്കുള്ള രണ്ട് ലോക്കല് ബസുകളില് ഞാന് കയറിയില്ല. സമയം 5.40 ആയിട്ടും ടി.ടിയെ കാണാതായപ്പോള് എന്റെയുള്ളില് ഇടി മുഴങ്ങിത്തുടങ്ങി.അഞ്ചേമുക്കാല് ആയപ്പോള് എന്നെ സമാധാനിപ്പിച്ച് ആ വണ്ടി എത്തി.സ്റ്റേഷന് മാസ്റ്റര് ഉദ്ദേശിച്ച ടി.ടി ഇതുതന്നെയാണോ എന്നറിയാന് പുറത്ത് നിന്നിരുന്ന അദ്ദേഹത്തോട് ഞാന് ചോദിച്ചു - “ഈ ബസ് എപ്പോള് പുറപ്പെടും ?”
“അര മണിക്കൂറിനകം...!!”
തിരിച്ച് റൂമിലേക്ക് പോകണോ അതോ ഒരു ഭാഗ്യപരീക്ഷണം നടത്തണോ എന്ന് എന്റെ മനസ്സ് ചോദിക്കാന് തുടങ്ങി.രണ്ടും കല്പിച്ച് ഞാന് ആ ബസില് നിന്നും ഇറങ്ങിവന്ന കണ്ടക്ടറോട് ചോദിച്ചു - “ ഈ ബസ് കല്പറ്റയില് എപ്പോള് എത്തും ?”
“കല്പറ്റ ഇവിടെ നിന്നും ഒരു മണിക്കൂര് ദൂരം...”
“അതെ...ഇത് എപ്പോള് പുറപ്പെടും..?”
“അഞ്ച് മിനുട്ടിനുള്ളില് പുറപ്പെടും...”
കണ്ടക്ടര് പറഞ്ഞ പ്രകാരമാണെങ്കില് 7 മണിക്ക് മുമ്പെ കല്പറ്റ എത്താമെന്നും 7.10ന് കല്പറ്റയിലൂടെ കടന്ന് പോകുന്ന മൈസൂരില് നിന്നും പെരിന്തല്മണ്ണയിലേക്കുള്ള സൂപ്പര് ഫാസ്റ്റ് ബസ് പിടിക്കാമെന്നും കണക്കുകൂട്ടി ഞാന് ബസ്സില് കയറി ഇരുന്നു. പക്ഷേ ബസ്സിളകിയത് ആറ് മണിക്ക് നിമിഷങ്ങള് മാത്രം ബാക്കിയുള്ളപ്പോള് !!
ഡി.വൈ.എഫ്.ഐ യുടെ യുവസാഗരം എന്ന “ബ്ലോക്കിംഗ്” പരിപാടി നടക്കുന്നതിനാല് ടൌണ് എത്തുന്നതിന് മുമ്പേ ബൈപാസ് വഴി തിരിച്ചു വിട്ട ബസ് കല്പറ്റ പുതിയ സ്റ്റാന്റില് 7:05ന് എത്തി.ഞാന് ഉദ്ദേശിച്ച ബസ്, സ്റ്റാന്റില് കയറാതെ ബൈപാസ് വഴി നേരെ പോകുമോ അതല്ല ഇവിടെ വരുമോ എന്ന ചിന്തയായി പിന്നീട്. ബസുകള് പലതും സ്റ്റാന്റില് വന്നെങ്കിലും എന്റെ ബസ് മാത്രം വന്നില്ല. സമയം ഏഴര ആയതോടെ എന്റെ വഴി പെരുവഴി എന്ന് ഏകദേശം തീരുമാനമായി.തിരിച്ച് മാനന്തവാടിയില് പോയാലും റൂമില് എത്താന് ഓട്ടോ പിടിക്കേണ്ടി വരും എന്നതിനാല് ദൈവത്തില് ഭരമേല്പിച്ച് അടുത്ത കോഴിക്കോട് ബസില് കയറാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു.
7.40ന് ബ്ലോക്ക് മാറി യഥാര്ത്ഥ വഴിയിലൂടെ ബസ് വരാന് തുടങ്ങി.രണ്ടാമതായി വന്ന സൂപ്പര് ഫാസ്റ്റിന്റെ ബോറ് ഡിലേക്ക് ഞാന് വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കി - “പെരിന്തല്മണ്ണ!!”.ദൈവം എന്നെ കൈവിടില്ല എന്ന് ഒരിക്കല് കൂടി തെളിഞ്ഞു.
“കോഴിക്കോട് പോകില്ല....കോഴിക്കോട് പോകില്ല“ ബസ്സിനകത്ത് നിന്നും കണ്ടക്ടര് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ലേറ്റ് ആയി വന്നതിനാലാണ് ആളെ കയറ്റാത്തത് എന്ന ധാരണയില് പലരും മാറി നിന്നു. താമരശ്ശേരി -മുക്കം-അരീക്കോട് വഴിയാണ് പോകുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് ഇതിനിടക്ക് ഇറങ്ങേണ്ട യാത്രക്കാര്ക്ക് സൌകര്യമാവുമായിരുന്നു.
ഇന്നലത്തെ ഈ അനുഭവങ്ങളോടെ എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ഉറപ്പായി.ഉത്തരവാദപ്പെട്ട ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന് എന്ന നിലയില്, കോര്പ്പറേഷനെ അല്പമെങ്കിലും മെച്ചപ്പെടുത്താന്, പൊതുജനങ്ങളോട് എങ്ങനെയൊക്കെ പെരുമാറണം എന്ന് കെ.എസ്.ആര്.ടി.സി ജീവനക്കാര്ക്ക് അത്യാവശ്യമായി ഒരു ബോധവല്ക്കരണ ക്ലാസ് നല്കണം.അതൊക്കെ നല്കിയിട്ടും ഇതേ സ്ഥിതി ആണെങ്കില് “തല്ലണ്ടമ്മാവാ....ഞാന് നന്നാവില്ല”.
ഇന്നലെ എന്.എസ്.എസ് ആഭിമുഖ്യത്തിലുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യദിന പരിപാടികള് കഴിഞ്ഞ് വൈകിട്ട് 5 മണിക്ക് ഞാന് കോളേജില് നിന്നും അത്യാവശ്യമായി നാട്ടിലേക്ക് പോന്നു. മാനന്തവാടിയില് നിന്നും അഞ്ചരക്കുള്ള പോയിന്റ് റ്റു പോയിന്റ് രാജധാനി ബസില് കയറി കല്പറ്റയില് എത്തിയാല് മൈസൂരില് നിന്നും പെരിന്തല്മണ്ണയിലേക്കുള്ള ബസ് പിടിക്കാമെന്ന് ഞാന് മനസ്സിലാക്കി വച്ചിരുന്നു.ആ ബസ് വന്നില്ലെങ്കിലും കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും രാത്രി പെരുവഴിയില് കുടുങ്ങും എന്നും എനിക്ക് നല്ല ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു.
എന്റെ ഈ രണ്ട് അറിവും സഹിതം 5.25ന് ഞാന് മാനന്തവാടി സ്റ്റാന്റില് എത്തി.പാര്ക്ക് ചെയ്ത ബസുകള്ക്കിടയില് “രാജധാനി“യെ മാത്രം കണ്ടില്ല.മൂന്ന് മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടും ബസ്സിനെ കാണാതായപ്പോള് ഡ്യൂട്ടിയിലുള്ള സ്റ്റേഷന് മാസ്റ്ററോട് ഞാന് ചോദിച്ചു - “പോയിന്റ് റ്റു പോയിന്റ് പോയോ?”
“പോയിന്റ് റ്റു പോയിന്റ് അഞ്ചരക്ക് പോയി..ഇപ്പോള് കോഴിക്കോട്ടേക്കുള്ള ടി.ടി വരും...!!!” വാച്ചിലേക്ക് ഒന്ന് വെറുതെ നോക്കി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലക്ക് മുകളില് തൂങ്ങുന്ന ക്ലോക്കിലും എന്റെ വാച്ചിലും സ്റ്റാന്റിലെ ക്ലോക്കിലും അപ്പോഴും അഞ്ചര മണി ആയിരുന്നില്ല !!!
ടി.ടി വരാനുണ്ടല്ലോ എന്ന ധാരണയില് കല്പറ്റയിലേക്കുള്ള രണ്ട് ലോക്കല് ബസുകളില് ഞാന് കയറിയില്ല. സമയം 5.40 ആയിട്ടും ടി.ടിയെ കാണാതായപ്പോള് എന്റെയുള്ളില് ഇടി മുഴങ്ങിത്തുടങ്ങി.അഞ്ചേമുക്കാല് ആയപ്പോള് എന്നെ സമാധാനിപ്പിച്ച് ആ വണ്ടി എത്തി.സ്റ്റേഷന് മാസ്റ്റര് ഉദ്ദേശിച്ച ടി.ടി ഇതുതന്നെയാണോ എന്നറിയാന് പുറത്ത് നിന്നിരുന്ന അദ്ദേഹത്തോട് ഞാന് ചോദിച്ചു - “ഈ ബസ് എപ്പോള് പുറപ്പെടും ?”
“അര മണിക്കൂറിനകം...!!”
തിരിച്ച് റൂമിലേക്ക് പോകണോ അതോ ഒരു ഭാഗ്യപരീക്ഷണം നടത്തണോ എന്ന് എന്റെ മനസ്സ് ചോദിക്കാന് തുടങ്ങി.രണ്ടും കല്പിച്ച് ഞാന് ആ ബസില് നിന്നും ഇറങ്ങിവന്ന കണ്ടക്ടറോട് ചോദിച്ചു - “ ഈ ബസ് കല്പറ്റയില് എപ്പോള് എത്തും ?”
“കല്പറ്റ ഇവിടെ നിന്നും ഒരു മണിക്കൂര് ദൂരം...”
“അതെ...ഇത് എപ്പോള് പുറപ്പെടും..?”
“അഞ്ച് മിനുട്ടിനുള്ളില് പുറപ്പെടും...”
കണ്ടക്ടര് പറഞ്ഞ പ്രകാരമാണെങ്കില് 7 മണിക്ക് മുമ്പെ കല്പറ്റ എത്താമെന്നും 7.10ന് കല്പറ്റയിലൂടെ കടന്ന് പോകുന്ന മൈസൂരില് നിന്നും പെരിന്തല്മണ്ണയിലേക്കുള്ള സൂപ്പര് ഫാസ്റ്റ് ബസ് പിടിക്കാമെന്നും കണക്കുകൂട്ടി ഞാന് ബസ്സില് കയറി ഇരുന്നു. പക്ഷേ ബസ്സിളകിയത് ആറ് മണിക്ക് നിമിഷങ്ങള് മാത്രം ബാക്കിയുള്ളപ്പോള് !!
ഡി.വൈ.എഫ്.ഐ യുടെ യുവസാഗരം എന്ന “ബ്ലോക്കിംഗ്” പരിപാടി നടക്കുന്നതിനാല് ടൌണ് എത്തുന്നതിന് മുമ്പേ ബൈപാസ് വഴി തിരിച്ചു വിട്ട ബസ് കല്പറ്റ പുതിയ സ്റ്റാന്റില് 7:05ന് എത്തി.ഞാന് ഉദ്ദേശിച്ച ബസ്, സ്റ്റാന്റില് കയറാതെ ബൈപാസ് വഴി നേരെ പോകുമോ അതല്ല ഇവിടെ വരുമോ എന്ന ചിന്തയായി പിന്നീട്. ബസുകള് പലതും സ്റ്റാന്റില് വന്നെങ്കിലും എന്റെ ബസ് മാത്രം വന്നില്ല. സമയം ഏഴര ആയതോടെ എന്റെ വഴി പെരുവഴി എന്ന് ഏകദേശം തീരുമാനമായി.തിരിച്ച് മാനന്തവാടിയില് പോയാലും റൂമില് എത്താന് ഓട്ടോ പിടിക്കേണ്ടി വരും എന്നതിനാല് ദൈവത്തില് ഭരമേല്പിച്ച് അടുത്ത കോഴിക്കോട് ബസില് കയറാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു.
7.40ന് ബ്ലോക്ക് മാറി യഥാര്ത്ഥ വഴിയിലൂടെ ബസ് വരാന് തുടങ്ങി.രണ്ടാമതായി വന്ന സൂപ്പര് ഫാസ്റ്റിന്റെ ബോറ് ഡിലേക്ക് ഞാന് വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കി - “പെരിന്തല്മണ്ണ!!”.ദൈവം എന്നെ കൈവിടില്ല എന്ന് ഒരിക്കല് കൂടി തെളിഞ്ഞു.
“കോഴിക്കോട് പോകില്ല....കോഴിക്കോട് പോകില്ല“ ബസ്സിനകത്ത് നിന്നും കണ്ടക്ടര് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ലേറ്റ് ആയി വന്നതിനാലാണ് ആളെ കയറ്റാത്തത് എന്ന ധാരണയില് പലരും മാറി നിന്നു. താമരശ്ശേരി -മുക്കം-അരീക്കോട് വഴിയാണ് പോകുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് ഇതിനിടക്ക് ഇറങ്ങേണ്ട യാത്രക്കാര്ക്ക് സൌകര്യമാവുമായിരുന്നു.
ഇന്നലത്തെ ഈ അനുഭവങ്ങളോടെ എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ഉറപ്പായി.ഉത്തരവാദപ്പെട്ട ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന് എന്ന നിലയില്, കോര്പ്പറേഷനെ അല്പമെങ്കിലും മെച്ചപ്പെടുത്താന്, പൊതുജനങ്ങളോട് എങ്ങനെയൊക്കെ പെരുമാറണം എന്ന് കെ.എസ്.ആര്.ടി.സി ജീവനക്കാര്ക്ക് അത്യാവശ്യമായി ഒരു ബോധവല്ക്കരണ ക്ലാസ് നല്കണം.അതൊക്കെ നല്കിയിട്ടും ഇതേ സ്ഥിതി ആണെങ്കില് “തല്ലണ്ടമ്മാവാ....ഞാന് നന്നാവില്ല”.
3 comments:
അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലക്ക് മുകളില് തൂങ്ങുന്ന ക്ലോക്കിലും എന്റെ വാച്ചിലും സ്റ്റാന്റിലെ ക്ലോക്കിലും അപ്പോഴും അഞ്ചര മണി ആയിരുന്നില്ല !!!
ബോധവല്ക്കരണം....
ആദര്ശധീരന്മാരായിരുന്നവര് ഉദ്ദ്യോഗം കിട്ടുമ്പോള്...............
ആശംസകള് മാഷെ
തങ്കപ്പേട്ടാ...നന്ദി
Post a Comment
നന്ദി....വീണ്ടും വരിക