വാവൂർ കുന്ന് (എന്റെ അരീക്കോട്)

മനസ്സിന്റെ കോണിൽ വരച്ചിട്ട ചില ചിത്രങ്ങൾക്ക് ചിറക് മുളക്കാൻ ചിലപ്പോൾ നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം മതിയാകും. ആ നിമിഷം നമ്മൾ അനുഭവിക്കുന്ന മാനസികോല്ലാസം അനുഭവിച്ചറിയുക തന്നെ വേണം. ദിവസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് സുഹൃത്തുക്കൾക്കൊപ്പം ഞാനെത്തിപ്പെട്ടത് അത്തരം ഒരു സ്ഥലത്താണ്. എന്റെ നാട്ടിൽ നിന്നും വെറും അഞ്ച് കിലോ മീറ്റർ മാത്രം ദൂരത്തുള്ള ഒരു കുന്ന് . വാവൂര് എന്ന സ്ഥലത്തായതിനാൽ ഞാനതിനെ വാവൂര് കുന്ന് എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

അരീക്കോട് - എടവണ്ണപ്പാറ റൂട്ടിൽ, ടൂറിസം ഭൂപടത്തിൽ ഇടം നേടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മുറിഞ്ഞമാട് എന്ന സ്ഥലത്തിന്റെ തൊട്ടടുത്ത് തന്നെയാണ് വാവൂര് കുന്ന്. 

ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ ഒരു മൊട്ടക്കുന്ന് ആണ് വാവൂര് കുന്ന്. തറനിരപ്പിൽ നിന്ന് അല്പം ഉയർന്ന് നില്ക്കുന്ന ചെങ്കല്ലുകൾ നിറഞ്ഞ ഒരു പ്രദേശം. അതിനിടയിൽ ചരൽ നിറഞ്ഞ ഒരു ഫുട്ബാൾ മൈതാനം. ശരിക്കും ആ കല്ലുകൾക്കിടയിൽ ഇങ്ങനെ ഒഴിഞ്ഞ ഒരു മൈതാനം എങ്ങനെ ഉണ്ടായി എന്നത് ഒരു അത്ഭുതം തന്നെയാണ്.

 എന്റെ വീടിന്റെ തൊട്ടടുത്തുള്ള എം.എസ്.പി ക്യാമ്പിലും ഇതു പോലൊരു ഗ്രൗണ്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഗ്രൗണ്ടിന്റെ ചുറ്റും അവിടവിടെ ഉയർന്ന് നിൽക്കുന്ന ചെങ്കല്ല് കളും. വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ അവിടെ ചെന്നിരുന്ന് കാറ്റ് കൊള്ളുന്നത് പലർക്കും ഒരു ഹോബിയായിരുന്നു. ഇന്ന് ആ സ്ഥലം മുഴുവൻ റാപിഡ് ആക്ഷൻ ഫോഴ്സിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലായതിനാൽ പൊതുജനങ്ങൾക്ക് പ്രവേശനം ഇല്ല.

വാവൂര് കുന്നിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ ആകർഷണീയത വളർന്ന് നിൽക്കുന്ന പുല്ലുകളാണ്. മുട്ടോളം ഉയരത്തിലുള്ള പുല്ലുകൾ വകഞ്ഞ് മാറ്റി മാത്രമേ അതിലൂടെ നടക്കാൻ പറ്റൂ. പുല്ലുകൾക്കടിയിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന പാറയിൽ തട്ടി ഒരു പക്ഷേ അടി തെറ്റി വീണേക്കാം. ചെറിയ പോറലുകൾ മാത്രമേ സംഭവിക്കാനും സാധ്യതയുള്ളൂ. 

സൂര്യാസ്തമയവും തൊട്ടടുത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന മുറിഞ്ഞ മാടിന്റെ കാഴ്ചയും ഈ കുന്നിൻ മുകളിൽ നിന്നാസ്വദിക്കാം, രണ്ടും കണ്ണിന് കുളിരേകും.

ഒരു സ്വകാര്യ പ്ലോട്ടിൽ അവസാനിക്കുന്ന റോഡ് വഴി വാഹനം കയറ്റി പിന്നെ ആരുടെയൊക്കെയോ പറമ്പും കടന്നാണ് ഞങ്ങൾ ഈ കുന്നിൻ മുകളിൽ എത്തിയത്. നടന്ന് കയറാനുള്ള വഴി മറ്റേതോ ഭാഗത്ത് കൂടെയുണ്ടെന്ന് പറയുന്നു. കുന്നിൻ മുകളിലെ ആൾപെരുമാറ്റം അത് ശരിവയ്ക്കുന്നു. ഇരുട്ട് വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെ ഞങ്ങൾ മെല്ലെ തിരിച്ചിറങ്ങി.